27. Mikrolotowe Mistrzostwa Polski 2015 w Kruszynie rozpoczęte [zdjęcia]

Od czwartku rozpoczęła się rywalizacja w powietrzu. Udział w mistrzostwach zgłosiło 14 załóg w różnych klasach, ale do rywalizacji przystąpiło 13 załóg, reprezentujących różne aerokluby na terenie kraju. Mikrolotowe Mistrzostwa Polski są rozgrywane zgodnie z Regulaminem zatwierdzonym przez Komisję Mikrolotową Aeroklubu Polskiego w oparciu o Kodeks Sportowy FAI.

Piloci tych wyjątkowych statków powietrznych walczą o medale i tytuły mistrzowskie oraz sprawdzają formę przed sierpniowymi Mistrzostwami Europy. Celem mistrzostw jest zapewnienie warunków do latania zawodniczego zgodnie z przepisami sportowymi w celu wyłonienia Mistrzów Polski w poszczególnych klasach. Tej rangi zawody Aeroklub Włocławski organizuje po raz drugi.

Marek Koziński – dyrektor aeroklubu nie ukrywa, że 27 Mikrolotowe Mistrzostwa Polski 2015, będą również swoistym sprawdzianem, zarówno dla polskiej kadry narodowej, jak i sztabu organizatorów przed kolejnymi zawodami, jakie odbędą się na lotnisku w Kruszynie. Będą to jedne z największych zawodów mikrolotowych w 2015 roku, gdyż FIA powierzyło naszemu aeroklubowi organizację 13 Mikrolotowych Mistrzostw Europy 2015, które odbędą się w dniach 15-23 sierpnia 2015 roku. Ale to będzie dopiero w połowie sierpnia, a przed nami sportowa rywalizacja i wyłonienie mistrzowskich załóg w poszczególnych klasach.

WL1 – jedno lub dwumiejscowe motolotnie z załogą jednoosobową o masie startowej nieprzekraczającej 300 kg;
WL2 – dwumiejscowe motolotnie z załogą dwuosobową o masie startowej nieprzekraczającej 450 kg;
AL1 – jedno lub dwumiejscowe mikroloty sterowane aerodynamicznie z załogą jednoosobową o masie startowej nieprzekraczającej 300 kg;
AL2 – dwumiejscowe mikroloty sterowane aerodynamicznie z załogą dwuosobową o masie startowej nie przekraczającej 450 kg.
GL2 – wiatrakowce dwumiejscowe z załogą dwuosobową o masie startowej nie przekraczającej 450 kg. Masa może być zwiększona o 5%, jeśli zainstalowany jest system ratunkowy (472,5 kg).

Dyrektorem sportowym zawodów jest Marek Koziński – dyrektor Aeroklubu Włocławskiego. Sędziowie głowni, to: Janusz Zdulski – Aeroklub Kujawski w Inowrocławiu, Bolesław Wygachewicz – Aeroklub Pomorski w Toruniu oraz Wojciech Mamona – Aeroklub Ziemi Zamojskiej. Kierownikiem sportowym jest Anna Tatarczuk z Aeroklubu Ziemi Zamojskiej. Sędziami obliczeniowymi są: Mariusz Jarmuszczak – Aeroklub Poznański i Kacper Kolibowski – Aeroklub Włocławski. Przewodniczącym jury jest najstarszy motolotniarz w Polsce pan Zbigniew Czerwik – l-83 Aeroklub Łódzki.

Gospodarzy reprezentują: Jakub i Iwona Nawroccy kl. AL-2, Mieczysław Szurgot i Dariusz Kędzierski kl. AL-2 oraz Kazimierz Nawrocki i Bogusław Chełczyński kl. WL-2. Nie ukrywam, że jak na tę rangę zawodów, zaskakującym jest ilość zgłoszonych załóg do rywalizacji o tytuł Mistrza Polski. Przecież w całym kraju jest kilka set, a może i klika tysięcy motolotniarzy i pilotów ultralekkich samolotów, a od niedawna wiatrakowców. Ale jak ustaliłem, to jednym z powodów jest brak wsparcia finansowego. W większości przypadków, to sami piloci finansują swoje starty na zawodach. A jeśli załogi nie stać na udział w mistrzostwach, to mamy to, co mamy, zaledwie 13 załóg zgłosiło się do rywalizacji o tytuł Mistrza Polski. Drugim problemem jak ustaliłem, jest brak umiejętności i specjalistycznej wiedzy, lub są one zbyt słabe, aby startować w zawodach. Właściciele mikrolotów, nie rwą się do profesjonalnej rywalizacji, wolą latać turystycznie.

W pierwszym dniu zawodów rozegrano dwie konkurencje. W godzinach przedpołudniowych rywalizowano w konkurencji ekonomicznej. Zawodnicy mając zatankowany statek powietrzny na odprawie przed lotem określoną ilością paliwa, mieli za zadanie, wykonać lot w jak najdłuższym czasie w określonej strefie (długotrwałość lotu). Wykonać jak najdłuższy lot biegnący przez punkty zwrotne (konkurencja odległościowa), a także wykonać jak najdłuższy lot biegnący przez punkty zwrotne z jak największą lub jak najmniejszą prędkością (konkurencje odległościowo – prędkościowe), przelatując nad jak największą liczbą punktów zwrotnych.

Natomiast po południu rozegrano konkurencję, lot nawigacyjny po wyznaczonej trasie na dystansie około 90 km, z zadeklarowaną prędkością, podczas, której załogi musiały odnaleźć obiekty na podstawie zdjęć, było ich 9 oraz odnalezienie trzech znaków wyłożonych na ziemi. Załogi musiały latać na wysokości nie niższej niż 150 m, ale wyżej niż 300 m, gdyż ta wysokość była zadeklarowana przed startem. Dodatkowo punktowany był start i lądowanie. Utrudnienie polegało na tym, że piloci musieli wystartować w wyznaczonych polach na pasie o szerokości 25 m i długości 100m. Pas był podzielony na 6 pól, najwięcej punktów, bo 250 można było zdobyć lądując w pierwszej strefie przyziemienia kół. Kolejne pola były punktowane za 200, 150, 100, 50 i ostatnie pole za 0 pkt. Jak przedstawiała się rywalizacja po dwóch konkurencjach, nie udało mi się ustalić, z powodu późnego zakończenia rywalizacji, a po drugie sporo zajęło sędziom podliczenie wyników w poszczególnych konkurencjach.
W piątek kolejny dzień rozgrywania zawodów. Przed południem odbędzie się lot nawigacyjny po wyznaczonej trasie na odcinku około 170 km, a po południu widowiskowa konkurencja nad lotniskiem, a mianowicie lądowanie z wysokości 300 m z wyłączonym silnikiem na pasie o szerokości 25 m i długości 100m z wydzielonymi polami punktowymi.

Zapraszam miłośników mikrolotów na lotnisko, bo już w najbliższą sobotę o godz. 16:0 planowane jest podsumowanie i zakończenie mistrzostw połączona z dekoracją zwycięzców.