Wernisaż dwóch wystaw w Galerii Sztuki Współczesnej we Włocławku

Marian Stępak "Czas i pamięć" - fotografia, film i obiekt.

TEMPUS FUGIT, AETERNITAS MANET. / CZAS UCIEKA, WIECZNOŚĆ CZEKA.
Twórczość Mariana Stępaka to osobliwa opowieść o przemijaniu. Artysta prowadząc wysublimowaną grę z uciekającym czasem, używając metafor, ukazuje nam kruchość doczesności. Nie jest to jednak pesymistyczna wizja śmierci, lecz zwrócenie uwagi na trwałość pamięci, wysublimowana gra z ludzkim umysłem.
Dzieła Stępaka nie przekazują swoją narracją idei w sposób bezpośredni. Budując swoją formą nawiązania, zmuszają widza do myślenia. Od wielu lat artysta gromadzi znoszone ubrania, poplamione, zużyte obrusy, prześcieradła. Obiekty te same w sobie są dla niego piękne. Swoją formą opowiadają przecież o tym co przeminęło, o ludziach, którzy ich używali, które być może były im bliskie. Oglądający zmuszany jest do refleksji, zastanowienia się, kim byli ludzie, którzy mieli z tymi tkaninami styczność. Czy byli szczęśliwi? Czy ich życie można uznać za udane? Pytań oczywiście nasuwa się wiele. Obwiązując filary spranymi, zatęchłymi tkaninami, Stępak tworzy „coś” na obraz pradawnych totemów. Można by uznać, że gloryfikuje ubrania. Tak sakralizowana odzież staje się swego rodzaju relikwią. Nie wiemy kim byli posiadacze tych kreacji. Być może jedynymi doczesnymi elementami, jakie po tych ludziach pozostały, są właśnie one.
Takie obwiązywanie filarów powiązane jest ściśle z kolejnym cyklem prezentowanym na wystawie. Są to dużych rozmiarów fotografie przedstawiające nagrobki. Zdjęcia te nie ukazują jednak nowych, wypolerowanych pomników. Są to raczej miejsca, o których ktoś zapomniał. Być może są to groby zapomniane lub „porzucone”, być może nikt z rodziny zmarłego już nie żyje. Owe miejsca powoli, stopniowo poddają się niszczącym siłom natury. Pamięć o człowieku istnieje do czasu, gdy pozostaje w umysłach innych ludzi. Gdy przestaje istnieć znak, taki jak nagrobek z inskrypcją, pamięć powoli gaśnie.
Prezentowane na wystawie dzieła to opowieść o ludziach, którzy kochali, cierpieli, żyli i być może już umarli. Pokazywane obiekty to jedynie szkic narracji o człowieku. Sposób jej zakończenia należy do widza.

Marian Stępak urodzony 1957 r. w Koronowie, ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy, studia odbył na Wydziale Sztuk Pięknych UMK, dyplom artystyczny zrealizował w pracowni malarstwa prof. Stanisława Borysowskiego w roku 1983. Od 1984 r. był asystentem w tejże pracowni. Od 1995 r. do teraz pracuje w Zakładzie Plastyki Intermedialnej, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Kwalifikacje I i II stopnia uzyskał w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W latach 1991-1996 pracował w prywatnej Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej Schola Posnaniensis w Poznaniu i w Liceum Rzemiosł Artystycznych. W latach 2000 2002 był zatrudniony, na drugim etacie, w Warsztacie Terapii Zajęciowej Fundacji im. Brata Alberta w Krakowie (filia w Toruniu) jako specjalista d.s. rewalidacji i z-ca kierownika.
W roku 1991 zainicjował działalność galerii „Nad Wisłą”, która funkcjonuje do chwili obecnej, jednoosobowo zorganizował w niej ponad 140 wystaw. W 1992 r. został współzałożycielem Fundacji Praktyk Artystycznych „i...”, która m.in. zorganizowała kilkanaście dużych wystaw, tj.: Ogólnopolskie Spotkania Twórców i Wystawy Wielkanocne. Od 1994 jest konsultantem Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci w Warszawie. W latach 1996-1999 był członkiem zespołu redakcyjnego Przeglądu Artystyczno Literackiego, z którym to pismem współpracował przez prawie cały okres jego istnienia.

Jest autorem ponad czterdziestu wystaw indywidualnych w kraju i za granicą; m.in.: Galeria Miejska Arsenał, Galeria ON, Galeria Szyperska - Poznań; Galeria Otwarta Pracownia - Kraków; Galeria Dziekanka, Galeria Działań, Galeria Krytyków Pokaz - Warszawa; Galeria Bielska BWA w Bielsku - Białej; Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej- Słupsk; BWA Kielce; Galeria W Pasażu, Galeria X, Galeria Zamek - Wrocław; Instytut Polski - Rzym; Muzeum Ziemi Prudnickiej - Prudnik; Muzeum Papiernictwa - Duszniki Zdrój; Galeria Sztuki Wozownia, Galeria Muz, Galeria Nad Wisłą - Toruń; galeria Wieża Ciśnień, Galeria Autorska - Bydgoszcz; Atelier du Nord - Fribourg (Szwajcaria); Galeria Primus Lwów; Galeria BWA Olsztyn; Galeria Miejska, Inowrocław; Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej - Rypin.
Brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą; m.in.: Kassel; Budapeszt; Rzym; Bruay la Buisierre (Francja), Sztokholm; Fribourg (Szwajcaria); Cobh (Irlandia); Brześć (Białoruś); Warszawa; Wrocław; Poznań; Łódź; Legnica, Szczecin, Orońsko; Zielona Góra; Bydgoszcz, Toruń; Bytom; Gorzów Wlkp.; Piotrków Trybunalski; Grudziądz; Lipno.

Przemysław Klimek "Suburbia" - malarstwo
SUBURBIA - zjawisko urbanizacji podmiejskiej, które jest obecnie w fazie rozkwitu, wpływa zarówno na małe ośrodki miejskie, jak i aglomeracje. Często nieświadomi szkód lub pozornych dóbr suburbanizacji jesteśmy świadkami degradacji pejzażu, czy też po prostu konkretnych obiektów. Postęp nauki i techniki gwałtownie wpływa na nasze środowisko. Jednak nie zawsze zdobycze cywilizacyjne idą w parze z jakością wizualną. Zupełnie nowe twory architektoniczne, takie chociażby jak hale produkcyjne, mosty czy wiadukty, na stałe zmieniają nasz pejzaż, niekiedy brutalnie go szpecąc, innymi razy stając się „ikonami architektury”. Suburbia to miejsce gdzie zachodzą napięcia pomiędzy dobrym smakiem a kiczem. To tutaj wszelkie planowanie i ład zostają zaburzone. Bez względu na to czy nam się to podoba, czy też nie, musimy się w tym wszystkim odnaleźć .

PRZEMYSŁAW KLIMEK ur. 1 lutego 1987r w Szczecinie. Dyplom w pracowni prof. Mariana Czapli. Pracuje na stanowisku asystenta w pracowni prof. Andrzeja Rysińskiego. Uprawia malarstwo i rysunek. W latach 1996 - 2006 stypendysta Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Pod opieką Funduszu brał udział w licznych plenerach na Kresach RP: Tykocin 97, Puńsk 98, Tomaszów Lubelski 99, Komańcza 2000, Biecz 2001, Ustroń 2002, Paczków 2003, Bolków 2004, Sulęcin 2005, Pyrzyce 2006, Kartuzy 2007, Reszel 2008, Węgorzewo 2009.
Brał udział w międzynarodowych plenerach w Altzella w Niemczech organizowanych przez Batuz Foundation. Tam też brał udział w wystawach zbiorowych młodzieży i osób dorosłych.
W 1997 r. otrzymał stypendium ministra Kultury i Sztuki. Po pierwszym roku studiów otrzymał nagrodę
im. Marka Marii Pieńkowskiego dla najlepszego studenta oraz wyróżnienie rektorskie z malarstwa.
W 2010 roku otrzymał nagrodę im. Barbary Ostaszewskiej za malarstwo pejzażowe.
W 2011 roku otrzymał nagrodę im. Józefa Szajny.
W 2014 roku otrzymał nagrodę im. Stefanii Światłowskiej.
W 2014 roku otrzymał nagrodę REKTORSKĄ ASP w Warszawie.

Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in.: Galerii nad Wisłą w Toruniu 2006, Galerii ABAKUS w Warszawie, Pałacu Kazimierzowskmi w Warszawie, Centrum Zielna w Warszawie 2010 oraz w wystawach poplenerowych na Kresach RP.

Miał kilka wystaw indywidualnych: w CDiDN w Szczecinie, Książnicy Pomorskiej w Szczecinie, Muzeum Narodowym w Szczecinie, Dworze Artusa w Toruniu, Lechnitz w Niemczech, Galerii Autograf w Warszawie, Galerii GJB w Warszawie, „ARS SACRA - uczeń i mistrz” w katedrze w Szczecini