Wakacje 2023 we Włocławku - spotkanie z sokołem. Zdjęcia

Sokół wędrowny niegdyś gniazdował licznie w Polsce. Obecnie przywracaniem tego stanu zajmuje się od wielu lat włocławianin Sławomir Sielicki ze stowarzyszenia „Sokół”. W wielu placówkach podczas prelekcji wyjaśnia słuchaczom, na czym polega jego działalność.

Podobnie było właśnie we Włocławskim Centrum Edukacji Ekologicznej przy ulicy Komunalnej.

- Spotykamy się w kilku miejscach, gdzie prowadzimy prelekcje dotyczące sokołów i ich historii - mówi Sławomir Sielicki. - Sokół wędrowny związany jest ściśle z Włocławkiem choćby dlatego, że przez wiele lat funkcjonował tu Ośrodek Rehabilitacji i Hodowli Ptaków Chronionych. Poza tym na kominie w Anwilu mieliśmy pierwsze udane lęgi sokoła wędrownego po kilkudziesięciu latach przerwy. To już 25 lat, od kiedy sokół wędrowny gniazduje na kominach Anwilu.

Włocławek jest jednym z pierwszych miejsc, do których powróciły sokoły wędrowne po ich kilkudziesięciu latach nieobecności nad polskim niebem. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku praktycznie całkowicie wyginęły z terenu Polski jak i większości jego światowego areału występowania. W latach 90-tych kilka ośrodków w kraju rozpoczęło proces reintrodukcji, czyli przywracania sokoła wędrownego do środowiska naturalnego. Jednym z nich był Ośrodek Rehabilitacji i Hodowli Ptaków Chronionych we Włocławku, prowadzony przez Czesława Sielickiego. Od 1991 roku Ośrodek wypuszczał pod Włocławkiem sokoły pochodzące z hodowli a w latach 1996-1997 również w Warszawie. Dzięki temu już w 1998 roku nastąpiła pierwsza próba, choć nieudana, lęgu sokołów na PKiN. Pierwsze sokoły w naturze przyszły na Świat w 1999 roku na jednym z kominów Zakładów Azotowych we Włocławku oraz na toruńskiej Elanie. Hodowla sokoła wędrownego we Włocławku została już dawno zlikwidowana, natomiast prace nad ratowaniem sokoła wędrownego przejęło Stowarzyszenie Na Rzecz Dzikich Zwierząt „Sokół” wspomagane ostatnio również przez Fundację Stowarzyszenia „Sokół”. Wspomniany pierwszy lęg, jak i w latach kolejnych, nastąpił w specjalnie zamontowanym dla sokołów, gnieździe na terenie ANWILU na wysokości około 100 m. Od tego roku dzięki podglądowi z gniazda na żywo mogliśmy obserwować losy sokolej rodziny. Tegoroczna sokola para wysiadywała wspólnie 3 jaja. Samica jest już w dość zaawansowanym wieku, jak na reprodukcję, dlatego szczególnie uważnie obserwowaliśmy, czy w tym roku młode osobniki przyjdą na świat. Niestety pierwsze dwa młode nie przeżyły, co dość często zdarza się u tak wiekowego „rodzica - sokoła”. Matka pisklaka - Iskierka - to 16 letnia samica, która od wielu lat gniazduje na terenie ANWILU. Wykluła się 2006 roku. Jego ojciec to wykluty w 2019 r. w Toruniu - Kopernik. Można o nim śmiało powiedzieć, że wrócił w swoje rodzinne strony - bo jak się okazuje jest synem Katarzynki i Piernika, który wykluł się w ANWILU w 2015. Trzecie pisklę, które dzielnie wykluwało się przez kilka dni, było już słychać w gnieździe 10 maja, kiedy wydawało dźwięki z przebitej skorupki. Finalnie, o własnych siłach, skorupę jaja udało mu się opuścić dokładnie w piątek 13-stego maja. Jak się okazało wcale nie był to pechowy dzień! Pierwsze dni życia dla młodego pisklaka nie były łatwe - nawet spożywanie posiłków, podawane przez troskliwych rodziców, było bardzo skomplikowane. Młody samiec - ojciec bardzo angażował się w opiekę nad młodym, ale zdecydowanie to Iskierka ustalała „rodzinne zasady i priorytety” w gnieździe. Młoda samiczka dostała na Imię Granulka w wyniku przeprowadzonego przez Stowarzyszenie wspólnie z ANWILEM konkursu „Imię dla sokoła”. Jest to 44 młode wyklute na terenie zakładu.